ΓΕΦΥΡΑ ΣΤΗ ΣΑΛΑΜΙΝΑ - ΕΝΑΣ ΔΗΜΟΣ ΟΛΟ ΤΟ ΝΗΣΙ
Παρακολουθώντας κάποιος/α προσεχτικά όλες αυτές τις εβδομάδες, εν μέσω καλοκαιριού, τη δημόσια συζήτηση για την άφιξη της νέας γρίπης στη ζωή μας και στη χώρα μας, μια συζήτηση με υπερβολές, απλουστεύσεις και σκοπιμότητες, αναρωτιέται ανάμεσα σε άλλα και για τα εξής.

Γιατί τον τελευταίο καιρό «χάθηκε» κυριολεκτικά από τις οθόνες των τηλεοράσεών μας και από τις ραδιοφωνικές εκπομπές ο υπουργός υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος; Θυμάστε την ευκολία, το στόμφο, τη «σιγουριά» με την οποία ο Αβραμόπουλος προσπαθούσε να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά για τον εαυτό του και για την κυβέρνηση, τους «έγκαιρους», τους «καλούς» χειρισμούς του, για την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση της νέας γρίπης; Γιατί εδώ και καιρό, η δημόσια συζήτηση διεξάγεται κυρίως ή σχεδόν μόνο με τους ειδικούς, διεξάγεται με τους επιστήμονες και με τα επιστημονικά στελέχη του διοικητικού μηχανισμού της χώρας;

Η αντιμετώπιση της νέας γρίπης όμως, δεν είναι μόνο επιστημονικό θέμα, όπως άμεσα ή έμμεσα οδηγούμαστε να πιστεύουμε…

Η αντιμετώπιση μιας επιδημίας, μιας ενδεχόμενης κρίσης, είναι και θέμα διαχείρισης. Για λογαριασμό του κράτους, την ευθύνη αυτής της διαχείρισης την έχει πάντα η κυβέρνηση.

Εδώ και εβδομάδες, κυβέρνηση και ΜΜΕ έχουν περιορίσει τη συζήτηση για τη νέα γρίπη, σχεδόν αποκλειστικά στο θέμα του εμβολιασμού. Πότε θα έρθουν τα εμβόλια; Θα φτάσουν για όλους/ες; Θα είναι ασφαλή; Ποιες ομάδες του πληθυσμού χρειάζεται να εμβολιαστούν πρώτες; Και έτσι… Πριν ακόμα φτάσουν τα εμβόλια της νέας γρίπης στην Ελλάδα, «εξαφανίστηκαν» ήδη τα εμβόλια του πνευμονόκοκκου και οι σχετικές μάσκες από τα φαρμακεία της χώρας!

Στις σπάνιες περιπτώσεις που δεν αναλώνουμε τη συζήτηση στο θέμα των εμβολίων, συζητάμε για το αν χρειάζεται να ανοίξουν τα σχολεία το Σεπτέμβριο ή αργότερα.

Και όταν κάποιοι ελάχιστοι επιχειρούν να θέσουν ζητήματα ουσίας για την αντιμετώπιση της νέας γρίπης, ή με αφορμή και τη νέα γρίπη, όπως για παράδειγμα ο Γ. Παπανδρέου στην επιστολή του στον Πρωθυπουργό, ίσως και άλλοι/ες που δε γνωρίζω…

Όταν κάποιοι ελάχιστοι θέτουν ουσιαστικά ζητήματα για τη δημόσια υγεία, όπως για παράδειγμα, τις ενδεχόμενες συνέπειες που μπορεί να έχουμε στην αντιμετώπιση της νέας γρίπης, λόγω ελλείψεων σε υποδομές και ανθρώπινο δυναμικό στο σύστημα υγείας, εξαιτίας κυβερνητικών επιλογών, ή για το τι επιπλέον σχεδιάζουμε να κάνουμε σε πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο επίπεδο, για την αντιμετώπιση της κατάστασης, όταν αυτά τα ζητήματα τίθενται δημόσια…

Είτε «ξεχνιούνται», είτε αναφέρονται ισοπεδωτικά, «ανεγκέφαλα» ή κουτοπόνηρα, ως απλώς μία από τα ίδια, ως «νέα σκληρή κόντρα κυβέρνησης-αντιπολίτευσης», ακόμα και με αφορμή τη νέα γρίπη, ένα τόσο σημαντικό ζήτημα δημόσιας υγείας, που λόγω της φύσης του δεν προσφέρεται για τέτοια αντιπαράθεση…

Όμως…

Όταν η δημόσια συζήτηση περιορίζεται αντί να διευρύνεται, όταν η κριτική μας, όπου ξεπροβάλει, όπως για παράδειγμα χτες με την αδικαιολόγητη καθυστέρηση εξέτασης δείγματος ασθενούς, είναι απλώς αντίδραση σε ένα γεγονός, όταν η δημόσια συζήτηση δεν είναι «προληπτική», όταν η δημόσια συζήτηση δεν έχει μνήμη και βάθος χρόνου, τότε…

Η δημόσια υγεία, ο δημόσιος βίος, το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου και αυτού του λαού, υποθηκεύονται ακόμα περισσότερο…