Τετάρτη 29 Απριλίου 2009
Η Κινηματογραφική Λέσχη Σαλαμίνας παρουσιάζει: ΤΟ «ZOO STORY» ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ
Η «Ιστορία Ζωολογικού Κήπου» είναι το πρώτο θεατρικό έργο του αμερικανού συγγραφέα Έντουαρτ Άλμπυ. Πρωταγωνιστές είναι ο Τζέρυ και ο Πίτερ. Ή αν θέλετε πρωταγωνιστές είναι η μοναξιά, η απόγνωση, η περιθωριοποίηση, η οργή από την μια και η αποχαύνωση, η ψυχική αποστείρωση, η διαλυμένη προσωπικότητα, η ποδοπατημένη αξιοπρέπεια από την άλλη.Εκτυλίσσεται σε ένα παγκάκι στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης το 1958. Σήμερα, πενήντα περίπου χρόνια μετά, θα μπορούσε να εκτυλίσσεται σε ένα παγκάκι οποιασδήποτε μεγάλης πόλης, σε οποιαδήποτε χώρα. Με πρωταγωνιστές τους απολυμένους του Λονδρέζικου Σίτι, τους πρώην γιάπις της Γουόλ Στριτ, τους αστέγους του Παρισιού, τους Γερμανούς μεταλλεργάτες που πετάγονται στο δρόμο, τους ανέργους από τα κλειστά εργοστάσια της Β. Ελλάδας, τα πρεζάκια της πλατείας Ομονοίας, τους μετανάστες παντού…
Μοίρα; Πεπρωμένο; Φυσικό φαινόμενο; Τίποτα από αυτά. Είναι το παρόν και το μέλλον(;) ενός συστήματος που μας θέλει κομπάρσους. Που για να κυριαρχεί, επιχειρεί να μας ελέγχει και να διαμορφώνει την «κοινή γνώμη» μέσω της τηλεόρασης και των ΜΜΕ. Nα μας παραπλανά, πως για την πρόσφατη κρίση του, όλοι φταίμε κι όλοι πρέπει να πληρώσουμε. Να μας φοβίζει με την τρομοκρατία της απόλυσης, τις κάμερες και την κρατική καταστολή. Να μας ευνουχίζει πνευματικά σερβίροντας μέσω του λάιφ-στάιλ τα ιδεολογήματα της εξατομικοποίησης, του καταναλωτισμού, του ωχαδερφισμού. Που για να επιβιώνει μας θέλει αποξενωμένους, αντίπαλους, εχθρούς, ντόπιος εναντίον μετανάστη, άνεργος εναντίον εργαζόμενου, άντρας εναντίον γυναίκας, χριστιανός εναντίον μουσουλμάνου, ετεροφυλόφιλος εναντίον ομοφυλόφιλου, «καθώς πρέπει» εναντίον «διαφορετικού». Μας θέλει χωρισμένους σε κλουβιά, σαν τα άγρια ζώα του ζωολογικού κήπου… Στο έδαφος αυτό φυτρώνει η ανυπαρξία διαπροσωπικών σχέσεων, η αδράνεια κι η αδιαφορία απέναντι στο συνάνθρωπο, στον εαυτό μας, στη φύση.
Οπότε; Παντοδυναμία; Απόλυτος έλεγχος; Ολική κυριαρχία; Όχι!! Γιατί το σύστημα είναι γεμάτο αντιφάσεις. Γιατί παρόλα αυτά, πολλοί δραπετεύουν από τα κλουβιά τους. Είναι τότε που «Η Γη Τρέμει», για να θυμηθούμε την ομώνυμη ταινία του Λ. Βισκόντι. Όπως πρόσφατα με τα εκατομμύρια των Γάλλων απεργών, με τις ανατροπές στην Λατινική Αμερική, με τους χιλιάδες οργισμένους διαδηλωτές στο Λονδίνο ενάντια στους G20, με την εξέγερση της ελληνικής νεολαίας το Δεκέμβρη. Κι η διέξοδος; Η λύση; Είναι στον κόσμο να την βρει. Προϋπόθεση όμως για οποιαδήποτε αλλαγή είναι η συλλογικότητα. Μια συλλογικότητα που στα απλά της βήματα επιτυγχάνεται ακόμα και με την δράση κινηματογραφικών, θεατρικών και πολιτιστικών ομάδων. Κι είναι κάτι που έλειπε από τον κόσμο του Τζέρυ και του Πίτερ.
Ας φροντίσουμε να μην λείπει από μας…
Απο: klesalaminas.blogspot.com
Σχόλια:
<< Αρχική σελίδα
Μπράβο στα παιδιά!
Αξια επαίνου η προσπάθεια.
Αφήστε τους άλλους να βρίζουν...εσείς τη δουδειά σας .
Και πάλι μπράβο.
ΑΝΩΝΥΜΟΣ Νο3
Αξια επαίνου η προσπάθεια.
Αφήστε τους άλλους να βρίζουν...εσείς τη δουδειά σας .
Και πάλι μπράβο.
ΑΝΩΝΥΜΟΣ Νο3
# αναρτήθηκε από το χρήστη 
: 29/4/09 13:06
: 29/4/09 13:06
Κ. διαχειριστά παρακαλώ όπως αναρτήσετε το κείμενο αυτό στον ιστό σας, για διάλογο και ανταλλαγή σχολίων. Ευχαριστώ.
ΗΘΙΚΗ ΚΡΙΣΗ. ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ;
Οι βάρβαροι που περιμέναμε χρόνια, ήρθαν...
Η ανθρωπιά μας βρίσκεται δολοφονημένη ανάμεσα στη κλαγγή των όπλων, στη γενική σφαγή και στις εκατόμβες των νεκρών των πολέμων.
Δολοφονημένη μέσα στις απλανές ματιές των πρόωρα γερασμένων παιδιών που ατενίζουν το κενό της ύπαρξής τους.
Δολοφονημένη μέσα στις ορδές των αδιάφορων αλλοτριωμένων ανθρώπων, που δεν έχουν καιρό να κοιτάξουν γύρω τους.
Δολοφονημένη μέσα στα σχολεία που αποδιώχνουν τα παιδιά τους,αποπαίδια μιας παραπαιδείας, με δασκάλους και καθηγητές αδιάφορους και απαίδευτους. (λόγω πενίας).
Δολοφονημένη μέσα στα πανεπιστήμια όπου η αγάπη για τη γνώση και την έρευνα, έχει εκφυλλιστεί σε πάθος για την "αγία" έδρα.
Άχρηστα πτυχία που η κορνίζα, αξίζει περρισότερο απ'το περιεχόμενό τους.
Δολοφονημένη μέσα σε μια πολιτεία, που δεν θέλει πολίτες, αλλά ευνούχους.
Και να! Οι πονηροί πολιτικάντηδες, σκάνε μύτη σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή.
Γυμνοσάλιαγκες,έρποντας,γλύφοντας,και με τα κέρατά τους να προσπαθούν να ανέβουν,να σκαρφαλώσουν, για να τους βλέπει το θύμα τους ,ο ψηφοφόρος.
Και η διανόηση της αφασίας να ξεκατινιάζεται στα αιμοβόρα μαζικά μέσα επικοινωνίας.
Και οι αργυραμοιβοί ρασοφόροι καλόγηροι,που θησαυρίζουν επί της γής,πουλώντας στους "μακάριους πτωχούς τω πνεύματι",τη βασιλεία των ουρανών,να απολαμβάνουν τα τις επί γης Βιστωνίδες...
Και ο άνθρωπος; Απονευρωμένος,στερημένος από όραμα και ελπίδα. Μουνουχισμένος στη μοναξιά της σιωπής του πλήθους.
Και η καρδιά του; η ψυχή του; Άδεια κι'αυτή από συναισθήματα και αισθήματα αγάπης,και το μυαλό του, να έχει φουσκώσει από τεχνολογία και οίηση...
Μηχανοποιήθηκε κι'αυτός. Δουλειά,σπίτι,δουλειά.(όταν υπάρχει). Αυτό δεν τον γεμίζει,αγγαρεία κάνει για να επιβιώσει και όχι για να ζήσει. Μηχανή παραγωγικότητας είναι,αναλώσιμος,αντικατάστατος.(είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανή σας κι ο ...).
Ελαστική εργασία και ανελαστική βαρβαρότητα των εχόντων και κατεχόντων,έναντι των ανυπεράσπιστων αλλοτριωμένων μαζανθρώπων,που εκμεταλλεύονται την υπεραξία της εργασίας τους.
Και το Κράτος; Ένα κράτος βιαστής των πάντων, όπου η πολιτική έχει εκφυλιστεί μέσα στη διαπλοκή με την οικονομική ολιγαρχία και τα άνομα συμφέροντα.
Ο πολιτικός λόγος έχει εκλείψει,αδρανεί, ή σκοπίμως έχει στρεβλωθεί.
Και η επιστήμη; Κι'αυτή χωρίς όνειρο προσπαθεί να μας πείσει, πως δεν είμαστε παρά ύλη ηλεκτρονίων πρωτονίων και χημικών ενώσεων.
Ανέλυσε ο άνθρωπος την ύλη και ανακάλυψε την αδειανή αλλοτριωμένη ψυχή του, "ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ",και θεοποίησε το κέρδος, το χρήμα,τη κατανάλωση και κατ'επέκταση το πλούτο.
Και όλα έχουν γίνει επίπεδα, μονοσήμαντα,χωρίς αποχρώσεις. Όλα ένα απέραντο μουντό γκρίζο απελπισίας.
Και ξαφνικά...κρίση,κρίση, οικονομική κρίση, αλαλάζουν όλοι οι άφρωνες για το νέο τους, ψεύτικο θεό.
Ο ανθρωπος τρομάζει. Η ανθρώπινη απελπισία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του πλανάται πάνω απ'το πλήθος,πλανάται παντού.
Κοιτάζοντας τον καθρέφτη του, αναγνωρίζει στον εαυτό του, το κατασκεύασμα της παγκοσμοιοποίησης που ο ίδιος δημιούργησε, και τώρα τον βλέπει να καταρρέει.
Για όσους ελπίζουν στις ανθρώπινες ΑΞΙΕΣ και έχουν όραμα, χρειάζεται η ελευθερία ενός νέου ΠΡΟΜΗΘΕΑ που θα δώσει και πάλι τη φωτιά του ΛΟΓΟΥ στους ανθρώπους, αδιαφορώντας για τη κατηγορία του
Εμπρηστή...
Το "Λαμόγιο"
ΥΣ:Αφιερωμένο στον Π.Σ.
Δημοσίευση σχολίου
ΗΘΙΚΗ ΚΡΙΣΗ. ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ;
Οι βάρβαροι που περιμέναμε χρόνια, ήρθαν...
Η ανθρωπιά μας βρίσκεται δολοφονημένη ανάμεσα στη κλαγγή των όπλων, στη γενική σφαγή και στις εκατόμβες των νεκρών των πολέμων.
Δολοφονημένη μέσα στις απλανές ματιές των πρόωρα γερασμένων παιδιών που ατενίζουν το κενό της ύπαρξής τους.
Δολοφονημένη μέσα στις ορδές των αδιάφορων αλλοτριωμένων ανθρώπων, που δεν έχουν καιρό να κοιτάξουν γύρω τους.
Δολοφονημένη μέσα στα σχολεία που αποδιώχνουν τα παιδιά τους,αποπαίδια μιας παραπαιδείας, με δασκάλους και καθηγητές αδιάφορους και απαίδευτους. (λόγω πενίας).
Δολοφονημένη μέσα στα πανεπιστήμια όπου η αγάπη για τη γνώση και την έρευνα, έχει εκφυλλιστεί σε πάθος για την "αγία" έδρα.
Άχρηστα πτυχία που η κορνίζα, αξίζει περρισότερο απ'το περιεχόμενό τους.
Δολοφονημένη μέσα σε μια πολιτεία, που δεν θέλει πολίτες, αλλά ευνούχους.
Και να! Οι πονηροί πολιτικάντηδες, σκάνε μύτη σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή.
Γυμνοσάλιαγκες,έρποντας,γλύφοντας,και με τα κέρατά τους να προσπαθούν να ανέβουν,να σκαρφαλώσουν, για να τους βλέπει το θύμα τους ,ο ψηφοφόρος.
Και η διανόηση της αφασίας να ξεκατινιάζεται στα αιμοβόρα μαζικά μέσα επικοινωνίας.
Και οι αργυραμοιβοί ρασοφόροι καλόγηροι,που θησαυρίζουν επί της γής,πουλώντας στους "μακάριους πτωχούς τω πνεύματι",τη βασιλεία των ουρανών,να απολαμβάνουν τα τις επί γης Βιστωνίδες...
Και ο άνθρωπος; Απονευρωμένος,στερημένος από όραμα και ελπίδα. Μουνουχισμένος στη μοναξιά της σιωπής του πλήθους.
Και η καρδιά του; η ψυχή του; Άδεια κι'αυτή από συναισθήματα και αισθήματα αγάπης,και το μυαλό του, να έχει φουσκώσει από τεχνολογία και οίηση...
Μηχανοποιήθηκε κι'αυτός. Δουλειά,σπίτι,δουλειά.(όταν υπάρχει). Αυτό δεν τον γεμίζει,αγγαρεία κάνει για να επιβιώσει και όχι για να ζήσει. Μηχανή παραγωγικότητας είναι,αναλώσιμος,αντικατάστατος.(είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανή σας κι ο ...).
Ελαστική εργασία και ανελαστική βαρβαρότητα των εχόντων και κατεχόντων,έναντι των ανυπεράσπιστων αλλοτριωμένων μαζανθρώπων,που εκμεταλλεύονται την υπεραξία της εργασίας τους.
Και το Κράτος; Ένα κράτος βιαστής των πάντων, όπου η πολιτική έχει εκφυλιστεί μέσα στη διαπλοκή με την οικονομική ολιγαρχία και τα άνομα συμφέροντα.
Ο πολιτικός λόγος έχει εκλείψει,αδρανεί, ή σκοπίμως έχει στρεβλωθεί.
Και η επιστήμη; Κι'αυτή χωρίς όνειρο προσπαθεί να μας πείσει, πως δεν είμαστε παρά ύλη ηλεκτρονίων πρωτονίων και χημικών ενώσεων.
Ανέλυσε ο άνθρωπος την ύλη και ανακάλυψε την αδειανή αλλοτριωμένη ψυχή του, "ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ",και θεοποίησε το κέρδος, το χρήμα,τη κατανάλωση και κατ'επέκταση το πλούτο.
Και όλα έχουν γίνει επίπεδα, μονοσήμαντα,χωρίς αποχρώσεις. Όλα ένα απέραντο μουντό γκρίζο απελπισίας.
Και ξαφνικά...κρίση,κρίση, οικονομική κρίση, αλαλάζουν όλοι οι άφρωνες για το νέο τους, ψεύτικο θεό.
Ο ανθρωπος τρομάζει. Η ανθρώπινη απελπισία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του πλανάται πάνω απ'το πλήθος,πλανάται παντού.
Κοιτάζοντας τον καθρέφτη του, αναγνωρίζει στον εαυτό του, το κατασκεύασμα της παγκοσμοιοποίησης που ο ίδιος δημιούργησε, και τώρα τον βλέπει να καταρρέει.
Για όσους ελπίζουν στις ανθρώπινες ΑΞΙΕΣ και έχουν όραμα, χρειάζεται η ελευθερία ενός νέου ΠΡΟΜΗΘΕΑ που θα δώσει και πάλι τη φωτιά του ΛΟΓΟΥ στους ανθρώπους, αδιαφορώντας για τη κατηγορία του
Εμπρηστή...
Το "Λαμόγιο"
ΥΣ:Αφιερωμένο στον Π.Σ.
# αναρτήθηκε από το χρήστη : 30/4/09 12:14
: 30/4/09 12:14Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα
Εγγραφή σε Αναρτήσεις [Atom]
