SALAMINA BLOGGERS @ SALAMIS PRESS

Το Πέραμα, το Κερατσίνι, η Σαλαμίνα, η Νίκαια και ο Πειραιάς σείονται συθέμελα εδώ και πέντε μέρες από τον αβάσταχτο πόνο, την οργή, την αγανάκτηση και τα αμέτρητα «γιατί» ορφανών παιδιών και χαροκαμένων μανάδων, συζύγων και αδελφών για το έγκλημα στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη.
Για την παντελή απουσία της κυβέρνησης και των υπουργείων Εμπορικής Ναυτιλίας και Εργασίας.
Για τις κηδείες, που γίνονται με τη συνδρομή των σωματείων και έρανο από τους συναδέλφους, τους φίλους και τους γείτονες.
Για τον πατέρα, τον σύζυγο, τον αδελφό, τον φίλο, που δεν θα ξαναγυρίσει στο σπίτι, κουρασμένος, αλλά πάντα στοργικός και χαμογελαστός με τους αγαπημένους του ανθρώπους.
Το Σάββατο, σήμερα και αύριο, συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι συνοδεύουν τους αδικοχαμένους εργάτες στην τελευταία τους κατοικία.
Αλλά το δράμα των οικογενειών συνεχίζεται, γιατί πίσω έχουν μείνει να κλαίνε και να προσπαθούν να επιβιώσουν, χωρίς τον στυλοβάτη της οικογένειάς τους, παιδιά, εγγόνια και σύζυγοι.
Κανείς, εκτός από τους συνδικαλιστές της ζώνης, τους συναδέλφους και τους γείτονες δεν τους χτύπησε την πόρτα εδώ και τέσσερις μέρες.
Ούτε μια λέξη παρηγοριάς από την κυβέρνηση, τον εφοπλιστή και τους εργοδότες.
Ούτε ένας ψυχολόγος για στήριξη των ανθρώπων που έχασαν στο μεροκάματο τους δικούς τους και τρέμουν από τον καημό τους.
Απο: ΠΟΠΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΟΥ
Φωτο: Κ. ΠΟΛΥΒΙΟΣ